“พี่พีคะ ไปทานข้าวกันนะคะ”
“ไม่! พี่ไม่ว่างปล่อยแขนพี่ด้วย” เสียงเข้มบอกฉันก่อนจะสะบัดจนแขนหลุดจากการเกาะกุม แต่ฉันคว้าแขนเขาเข้ามากอดไว้อีกครั้งด้วยความดื้รั้น แต่ครั้งนี้เขาเปลี่ยนจากใช้เสียงตวาดมาเป็นใช้สายตาดุเข้มนั่นมองฉัน ฉันจำต้องลดมือลงจากแขนเขา
“ฉันบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอว่าอย่ามาที่นี่ กลับไปได้แล้วฝ้าย” เราเรียกชื่อฉันเสียงเข้ม สายตาที่มองมานั่นบ่งบอกได้อย่างดีว่าเขากำลังหงุดหงิดมาแค่ไหน
“แต่ฝ้ายอยากทานข้าวกับพี่พีนี่คะ” ฉันบอกพี่พีอ้อนๆ แต่เขากลับถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่เขาจะได้พูดอะไรก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังแทรกเข้ามา
“พีคะ พักแล้วไปทานข้าวกันไหมคะ” พี่ใบเฟิร์น แฟนพี่พี ใช่แล้วล่ะผู้ชายคนนี้มีแฟนแล้วและเขาก็รักแฟนมาก แต่ฉันก็ยังชอบชวนเขาไปเที่ยวไปทานข้าวแต่อย่างว่าเขาไม่เคยไปด้วยเลย เขาน่ะมองฉันเป็นแค่น้องข้างบ้าน อาจจะเป็นเพราะเด็กๆเราเล่นด้วยกันเลยสนิทกันแต่นั่นมันก็แค่เมื่อก่อนนั่นแหละ เพราะหลังจากที่เขารู้ว่าฉันคิดกับเขามากเกินกว่าพี่ชายเขาก็ทำตัวห่างเหินกับฉัน เชื่อไหมช่องทางโซเชียลเขาก็บล็อกฉันทุกทางแม้แต่ไลน์เขาก็ยังบล็อก ฉันได้แต่นั่งสมเพชตัวเอง
“ได้สิ พีเพิ่งพักพอดี ไปกันเถอะ”
ฉันยืนมองพวกเขาสองคนเดินห่างออกไป หึ ฉันยิ้มให้ตัวเองอย่างน่าสมเพช มันถึงเวลาหรือยังนะที่ฉันจะหยุดเรื่องบ้าๆพวกนี้น่ะ ตลอดห้าปีที่ฉันมองเขาคนเดียวรู้สึกดีกับเขาคนเดียวมันพังทลายลงเพราะการกระทำพวกนั้น ฉันชอบเขาก็จริงแต่ตลอดห้าปีที่ผ่านมา เขามองฉันเป็นกิ้งกือไส้เดือนมีเพียงฉันที่เข้าหาเขาคุยกับเขาแต่เขาก็คอยแต่จะปฏิเสธ
========================
“พี่พีไปทานข้าวกันค่ะ”
“พี่ไม่ว่าง”
“พี่พี เราไปดูหนังกันไหมมีหนังใหม่มา”
“พี่เหนื่อย ปล่อยมือออกจากแขนพี่”
“พี่พี...”
“ฝ้าย! พี่รำคาญเลิกยุ่งกับพี่สักที”
“พี่พี...”
“ฝ้าย พอเถอะพี่รำคาญเราว่ะเลิกยุ่งกับพี่เถอะ”
เป็นเพราะผมเองใช่ไหมที่เป็นคนไล่เธอให้ออกจากชีวิต พอเธอไปผมกลับไม่ได้มีความสุขเลยแม้แต่น้อย ผมมันโง่ที่เข้าใจความรู้สึกตัวเองช้าพอรู้ว่าสิ่งที่หัวใจต้องการจริงๆคือใครตอนนี้เธอกลับไม่อยู่ข้างๆผมแล้ว
“ฝ้าย พี่ขอโอกาสจากเราได้ไหม ให้พี่ได้แก้ตัว”
Download
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น